در مکتب علمی آیت الله مدیسه ایی بسیاری از دانشوران فقه و اصول و مجتهدان عالی قدر و گرانمایه حاضر می شدند که برخی از آنان عبارت اند از حضرات آیات :

در سال ١٢۴١ شمسی در دهکده مدیسه از توابع لنجان اصفهان کودکی از خاندان معظم بهبهانی خانه سید عبدالحمید را روشن کرد که نام او را سید ابوالحسن نهادند. سید دروس ابتدایی و طلبگی را در همان قریه آموخت و ١۴ سالگی عازم مدرسه صدر اصفهان شد . شبی پدرش به ملاقات سید ابوالحسن شد ولی در حجره فرزند نه چراغی یافت و نه زیر انداز، پدر اندوهگین رو به آسمان کرد و مولایش حضرت امام عصر را خطاب نمود و در حق فرزند دست به دعا برداشت.سید در آموختن  پای دروس بزرگان آن زمان حوزه علمیه اصفهان تلمذ کرد و حضرات آیات کلباسی، چهارسوقی، دریچه ای و جهانگیرخان قشقایی شاگردی نمود.او از همان ابتدا تدریس را آغاز کرد و ادبیات عرب، فقه و اصول درس می داد.٢۴ سالش نشده بود که برای بهره بیشتر علمی و طی سطوح بالاتر عزم نجف و سامرا کرد. از محضر میرزای بزرگ (آیت الله میرزا محمد حسن شیرازی، میرزا حبیب رشتی ، فاضل شربیانی،شیخ محمد حسن مامقانی، سید محمد کاظم یزدی ، آخوند خراسانی، میرزا محمد تقی شیرازی و آیت الله شریعت اصفهانی مستفیض شد.بزودی سبقه شهرت در هوش و استعداد و توانمندی در استنباط و درایت و تقوی شد و چون ستاره ای در آسمان فقاهت و علوم قدیمه درخشید و بعد از وفات حضرت آیت الله میرزا محمد تقی شیرازی(١٢٧۵شمسی)مقام مرجعیت و زعامت شیعیان در وی متبلور شد و تا وفات (١٣٢٢ شمسی)قله علم و زهد را بر بام تشیع هویدا نگهداشت.

آیت الله مدیسه ای اصفهانی زندگی بسیار ساده ای داشت و به دور از هر گونه مظاهر فریبنده مادی می زیست. در اوایل طلبگی مجبور بود خود را با شرایط سخت و نامناسب مالی که بر حوزه های علمیه حاکم بود تطبیق دهد. فشار مالی و شرایط سخت معاش به حدی بود که او مجبور شد به مدت پانزده شبانه روز با خانواده خویش در یک خرابه زندگی کند.

یکی از علما در این باره می گوید در خدمت آقا سید ابوالحسن اصفهانی بودم ، وقتی از کوچه ای که در آن خرابه ای وجود داشت ، گذر کردیم ، فرمود: من با خانواده ام پانزده روز در این خرابه ساکن بودیم . چون صاحبخانه ما به من گفته بود که دیگر راضی نیست در خانه اش باشیم . به ناچار آنجا را تخلیه کردیم و به این خرابه منتقل شدیم . تا اینکه بالاخره موفق شدم خانه ای دیگر اجاره کنم.

وی پس از اینکه به مقام مرجعیت تقلید رسید باز همچنان به زندگی ساده پیشین خود، زاهدانه ادامه می داد، و به زخارف دنیوی به دیده حقارت می نگریست .

مشهورترین اثر ایشان، کتاب جامعی در فقه به نام وسیلة النجاة است که شامل اکثر مسائل فقهی مورد نیاز مسلمانان آن عصر بود. بسیاری از فقها و مراجع بزرگ بر این کتاب حاشیه زده و شرح نوشته اند.

برخی از کتب فقهی که بنا بر ترتیب کتاب وسیلة النجاة نگارش یافته عبارتند از: تحریرالوسیله، اثر امام خمینی و حواشی آیات عظام بجنوردی، حمامی، شاهرودی، میلانی، خویی، گلپایگانی و…

📖 انیس المقلدین
📖حاشیه بر تبصره علامه
📖حاشیه بر العروة الوثقی
📖 حاشیه بر نجاة العباد
📖 ذخیرة العباد
📖 شرح کفایة الاصول
📖 منتخب الرسائل
📖 مناسک حج
📖 وسیله النجاة الصغری
📖 ذخیرة الصالحین

در مکتب علمی آیت الله مدیسه ایی بسیاری از دانشوران فقه و اصول و مجتهدان عالی قدر و گرانمایه حاضر می شدند که برخی از آنان عبارت اند از حضرات آیات :

سید محمود شاهرودی، سردار کابلی، سید علی یثربی کاشانی، میرزا آقا اصطهباناتی، محمد تقی آملی، شیخ هاشم آملی، محمد رضا طبسی، سید ابوالحسن شمس آبادی، سید عبدالله شیرازی، شیخ علی علیاری تبریزی، علامه طباطبایی، میرزا مهدی آشتیانی و آیت الله بهجت .